حوصله هم حوصله های قدیم. مگه به این راحتیا سر می رفت؟ نه. سالیان سال می گذشت، اصن انگار نه انگار. سر نمی رفت که. یادمه دله بر می داشتیم پا دری تا پا چالوون از همونجا آب می آوردیم تا خونه، سه بار در روز، هر روز. امکانات نبود که، اصن فرصت حوصله سر رفتن نداشتی. اما الان چه؟ این همه امکانات، ولی در کسری از ثانیه تا وا خو میشی که حوصله وا سر ایکردی. همش دنبال تنوع و تغییره. خیلی سریع از وضع موجود خسته میشه. مثل همین الان. حوصله بازم سر رفته، موندیم چه بکنیم. چه بکنیم آلا؟

شنیدین میگن "خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو"؟ از بیخ چرت و پرته. کلاً بی معنیه. دو ریال هر ارزش نداره. ولی خب گهگاه اگه یه توجهی بهش بکنی، شاید چندان هم بد نباشه. بچه ها چطوره برا یه مدت کوتاه همرنگ جماعت بشیم. یعنه مدام مثل اختاپوس رنگ عوض کنیم، چطوره؟ چطوره همون کارایی رو بکنیم که همه می کنن. چطوره برا پول در آوردن دست به هر ترفندی بزنیم. چطوره الان که از هر کوچه پس کوچه ای رد میشی شونزده تا سالن زیبایی راه انداختن، در حد رکورد منحصر به فرد دو سالن زیبایی برای هر بانو در این دیار پاک. ما هم بزنیم تو همین کار و رکورد بی نظیری که شهر ما به جا گذاشته رو بهبود ببخشیم. چطوره یکی از اتاق های خونه مون رو اختصاص بدیم به همین کار و پرداختن به امر مهم و حیاتی هنرهای تصویری و نمایشی و استنوار و برق اندازی و نور اندازی بر وجنات ملت؟ چطوره رو پشت بوم خونه مون هم که شده یه کیوسکی، یه چاردیواری ساده ای، نیم طبقی چیزی در بیاریم و توش یه چند تا مواد لازم مثل چکش و پیچ گوشتی، گونی آرد و گچ، بتونه، رنگ روغنی سفید، لکه بر، زنگ زدا، دستگاه برش و تجهیزات صافکاری و لحیم کاری و چمن زنی و علفکاری و پیوند و قلمه زنی و ... بذاریم اونجا و دعوت کنیم ملت بیان ..... تقی وارد شن، پری جون برن بیرون. چطوره؟ مورد تایید شما هست؟ آیا این کار می گیره؟ آیا مراجعین ما زیاد میشن؟ چکار کنیم طرفدار پیدا کنیم و سری بالا بیاریم میون سرها. چطور یکه تازی کنیم توی این عرصه؟ برا تبلیغات چه کارایی میشه کرد؟ چطور به خلق اطلاع رسانی کنیم که همچون جایی راه اندازی شده؟ چطوره یه رنگ فشاری برداریم، قالب اسم سالن خودمون رو از قبل آماده کنیم با یه فلشی که مسیر حرکت عابران محترم رو به سوی همون مرکز زیبایی مشخص می کنه. بعد یکی رو یه روز بسیج کنیم بره روی هشتاد و شش درصد دیوارای شهر، اون اسم زیباکده رو بنویسه و فلش هم بزنه واسه هدایت ملتی که همیشه جویای راه های زیبا شدن هستن. ملتی که می میرن برا اینکه حتی شده در حد چند اپسیلون، قشنگ که هستن، حتی از اونم بیشتر، خوشگلی شون دیگه بیداد کنه. برا تبلیغات بیاین کاری کنیم جوری بشه که توی باغ بالا هم اگه کسی با آدرس مهد خوشگلی ما آشنایی نداشت با دیدن اون همه دیوار نوشته و فلش، از همون جا راهش رو پیدا کنه به سمت پریساز ما. موافقین؟

دیگه چه ترفند بازاریابی  به ذهنتون می رسه؟ چیکار کنیم عابرای محترم هم خود به خود جذب اون سالن هلوسازی ما بشن؟ چی نصب کنیم رو سر در آلبالو سازی مون؟ تابلویی؟ نورافکنی؟ چراغ رنگی؟ تابلو ال ای دی چطوره؟ آیا این کار می تونه نقش موثری توی جذب مشتری داشته باشه. آیا ممکنه یکی که اصلاً تو این فازها نیست با دیدن تابلوی ما وسوسه بشه، حس عشق گیلاس شدگی ش گل کنه و یه سر بیاد تو؟ حالا اینا یه طرف، اسم این مهد فرشته پروری رو چی بذاریم؟ چند تا اسم پیشنهاد کنین که به نوع کار ما بیاد و در خور شان اون باشه. چطوره اسمی رو انتخاب کنیم که با مبانی اسلام و  فرهنگ و فضای عمومی جامعه هم سازگاری داشته باشه؟ یه کلمه ای باشه که تو قران هم ذکر شده باشه تا مقبول خلق واقع بشه. چیزی به ذهن خلاقتون نمی رسه؟ فکر کنین یه مقدار. چی؟ وسواس الخناس؟ وقعت الواقعه؟ حور العین؟ اصحاب السعیر؟